കണ്ണു കെട്ടി ഇരുട്ടിനെ കളിപ്പിച്ച്
നമുക്കോടണം
വെളിച്ചത്തിന്റെ കുടിയിലേക്ക്.
ചാവടിപ്പടിയിന്മേല് അപ്പോഴും
നീ ഞാന് പറഞ്ഞ നിറങ്ങള്
ഓര്ത്തോര്ത്തു എണ്ണി
തരംതിരിക്കുവാരുന്നു.
ഇല്ല,
നീലയ്ക്ക് മുന്നേ പച്ച വരില്ല
ഇലകള്ക്ക് മുന്നേ ഉണ്ടായത്
നീലക്കടലെന്നു നീ
ചൊല്ലിത്തന്നിരുന്നില്ലേ?
നിറങ്ങള്ക്കൊന്നും
നിറങ്ങളേ ഇല്ലയെന്നു
കള്ളം പറഞ്ഞില്ലേ?
അപ്പോഴും
നീയറിയുന്നില്ല,
നീ നടന്നടുക്കുമ്പോള്
ചുറ്റിനും ഉണ്ടാകുന്ന
മാസ്മരിക നിറത്തെക്കുറിച്ച്.
ഒരിക്കലും
നീയറിഞ്ഞിരുന്നില്ല ,
നിന്റെ ഊന്നു വടികള് മണ്ണില്
പതിയുമ്പോളുള്ള ചെങ്കല്ലിന്റെ
മങ്ങിയ ചുവപ്പിനെക്കുറിച്ച്.
നിന്റെ കണ്പീലി എഴുതുമ്പോള്
വിങ്ങുന്ന കറുപ്പിനെക്കുറിച്ച്,
നീ പോകുന്ന ഇളം മഞ്ഞ
ഇടനാഴിയെക്കുറിച്ച്..
ഗന്ധങ്ങളില് നിറങ്ങളെ
തിരിച്ചറിഞ്ഞുവെങ്കില്
നീ അറിയുന്ന ആദ്യ നിറം
എന്റെതാകുമോ ?
ഇനി പോരൂ,
നിന്റെ കണ്ണുപൊത്തിക്കളി
അവസാനിപ്പിച്ചു വന്ന്
എന്റെ കണ്ണിനു ചുറ്റും
ഒരു കടുംകെട്ടു കെട്ടണം.
ഞാന് അറിയാത്ത ,
നിന്റെ സ്വതന്ത്ര ലോകത്തൂടെ
ഒരു യാത്ര പോകട്ടെ.
തിരിച്ചു വരും വരെ
കണ്ണീരിലെ മഴവില് നിറങ്ങളില്
ഒളി(ലി)ച്ചു പോയവയെ മാത്രം തേടി
നീ കാത്തിരിക്കണം.
അപ്പോഴും നീ അറിയുന്നില്ല ,
ഒന്നുമറിയാതെ കണ്ണു ചിമ്മി ചിമ്മി
നീയിപ്പോള് കാണുന്ന തെളിഞ്ഞ
സ്വപ്നങ്ങള്ക്കൊക്കെയിനി ദീര്ഘയുസ്സാ!!
